برای اولین بار در جهان: پیوند موفق گوش پرینت سه‌بعدی شده به زنی 20 ساله
پزشکان برای اولین بار موفق شدند گوش زنده‌ای را به صورت سه بعدی پرینت شده بود به زن 20 ساله‌‌ای که از نقص مادرزادی «میکروتیانامید» عدم رشد گوش رنج می‌برد پیوند بزنند.
«میکروتیانامید» نوعی نقص مادرزادی است که منجر به عدم رشد گوش می‌شود. پزشکان تخمین می‌زنند از هر ده هزار نفر، یک تا پنج نفر در شدت‌های مختلف به این بیماری دچار می‌شوند. آن‌ها برای درمان این بیماری دست به جراحی پیوند گوش زنده زدند که به صورت سه بعدی چاپ شده است.
برای آنکه بتوان یک گوش زنده را به صورت سه بعدی پرینت کرد، ابتدا سلول‌هایی به نام «کندروسیت» که مسئول تشکیل غضروف‌های مهم گوش هستند، از گوش آسیب دیده بیمار گرفته می‌شود. در این مورد بیمار زنی 20 ساله بود که گوش راست او در اثر ابتدا به این نقص مادرزادی رشد نکرده بود. تحقیقات نشان داده است گوش راست بیشتر در معرض میکروتیا قرار می‌گیرد.
سپس این سلول‌ها کشت داده شدند تا تکثیر یابند. پس از آنکه سلول‌ها به اندازه کافی تکثیر یافت، تیم آن‌ها را با جوهر زیستی مبتنی بر کلاژن به نام «ColVivo» مخلوط کرد. این جوهر نسخه بیولوژیکی جوهر معمولی پرینتر است. درنهایت، تیم ایمپلنت «AuriNovo» را که اندازه و شکل گوش بیمار را نشان می‌داد، پرینت سه بعدی کرد.
«آرتور بونیلا» جراح این پیوند می‌گوید:
«در تمام دوران حرفه کاری‌ام منتظر این رخداد بود. این جراحی یک نقطه عطف در علم پزشکی است. بیماری که با گوش راست و بدشکل متولد شده بود، اکنون به کمک پرینتر سه بعدی و از طریق جراحی دارای گوش جدیدی است که بافت آن از سلول‌های بیمار تهیه شده است.»
این عمل بخشی از یک کارآزمایی بالینی است. به این معنا که، این تکنیک هنوز باید چندین مانع دیگر – موارد مربوط به ایمنی این روش جراحی – را پشت سر بگذارد تا به صورت رسمی در حیطه جراحی‌های عمومی قرار گیرد.
«دن کوهن» مدیرعامل شرکت «3D Bio» – شرکت بیوتکنولوژی همکار در این روش نوآورانه – گفت:
«این اولین بار است که یک شرکت بیوتکنولوژی موفق به چاپ سه بعدی یک عضو بدن به صورت زنده شده است. پس از چاپ، این عضو را در بدن فرد متولد شده با نقص عضو کاشتیم. افرادی که عضوی از بدن خود را در اثر حادثه از دست داده‌اند نیز می‌توانند از این روش استفاده کنند.»
جزئیات دقیق دیگری از این عمل هنوز منتشر نشده است، اما طبق گفته شرکت این پوشش پس از پیوند قادر است همانند یک عضو معمولی رشد کرده و با بافت بدن ترکیب شود. کوهن با آسودگی خیال می‌گوید: «ما یک گوش زنده پرورش دادیم و آن را در بدن بیمار کاشتیم.»
