موشک بزرگ ولکان بعید است در سال ۲۰۲۲ نخستین پروازش را انجام دهد

ولکان، موشک قدرتمند جدید ائتلاف پرتاب و راه‌اندازی (ULA) ابتدا قرار بود در سال ۲۰۲۰ آغاز به کار کند؛ اما از آن زمان تاکنون نخستین پرتاب موشک چندین مرتبه به تأخیر افتاده است. جسیکا رای، سخنگوی ULA به وب‌سایت آرس‌تکنیکا گفت موشک قرار است در نیمه‌ی دوم امسال به پرواز درآید. بااین‌حال، آرس‌تکنیکا به‌نقل از برخی منابع می‌نویسد تأخیر بیشتر در برنامه‌ی ولکان اجتناب‌ناپذیر است و موشک پرواز آزمایشی‌اش را در سال ۲۰۲۳ انجام خواهد داد.

دو مانع اصلی وجود دارد که ولکان را از انجام نخستین پروازش باز می‌دارد: آماده‌نبودن موتورهای اصلی و تأخیر در ساخت محموله‌ای که موشک حمل خواهد کرد. درحال‌حاضر به‌نظر نمی‌آید که هیچ‌کدام از این دو از پرتاب در سال ۲۰۲۲ پشتیبانی کنند.

موتورهای موشک BE-4

ائتلاف پرتاب و راه‌اندازی موتورهای موشک ولکان را از بلو ارجین می‌خرد. این موتور با نام BE-4 از سوخت متان استفاده می‌کند و یکی از قدرتمندترین موتورهای موشک ساخته‌شده در آمریکا در دهه‌های اخیر محسوب می‌شود. BE-4 درمقایسه با موتور اصلی شاتل فضایی، نیروی رانش بیشتر دارد و طبق گفته‌ها، نسخه‌های اولیه‌ی آن روی جایگاه آزمایش عملکرد خوبی داشته‌اند. بااین‌حال متأسفانه برای ULA، موتور بیش از چهار سال تأخیر دارد.

بلو ارجین پیش‌تر نسخه‌های اولیه‌ی موتورها را به ULA تحویل داده و این شرکت از آن‌ها برای انجام آزمایش‌ها با موشک ولکان استفاده کرده است. اما درحال‌حاضر موتورهای پرواز واقعی که برای انجام آزمایش احتراق ثابت و گشودن مسیر پرتاب ضروری هستند، دردسترس نیستند. به‌نقل از منابع، ULA به محض دریافت موتورهای پروازی، جدول زمانی تقریباً ۶ ماهه‌ برای آزمایش و ادغام آن‌ها در موشک و پرتاب ولکان در پیش خواهد داشت. ائتلاف پرتاب و راه‌اندازی برآورد کرده است که به‌منظور انجام پرتاب در سال ۲۰۲۲، باید موتورهای پروازی را حداکثر تا اواسط ژوئیه (اواخر تیر) تحویل بگیرد.

بااین‌حال درحال‌حاضر آن موتورهای پروازی هنوز در مقر بلو ارجین در شهر کنت ایالت واشنگتن درحال ساخت هستند. منابع آرس‌تکنیکا می‌گویند این موتورها تقریباً به‌طور قطع تا پیش از میانه یا اواخر ژوئیه، مونتاژ و روانه‌ی تأسیسات آزمایش بلو ارجین در تگزاس غربی نخواهند شد. پس از رسیدن به این مرحله، دو موتور پروازی باید تحت آزمایش پذیرش قرار گیرند؛ فرایندی که در شرایط طبیعی تقریباً دو یا سه هفته طول می‌کشد. بلو ارجین می‌تواند آزمایش پذیرش را به‌صورت موازی انجام دهد؛ زیرا از دو سلول آزمایش بهره می‌برد و پیش‌تر آزمایش هم‌زمان موتورها را انجام داده است. این امر موجب می‌شود موتورهای پروازی زودتر از میانه‌ی اوت به ULA تحویل داده شوند.

تأخیر محموله

ولکان در نخستین پرواز خود، یک مأموریت قمری آزمایشی را برای شرکت استروباتیک حمل خواهد کرد. این شرکت مستقر در شهر پیتسبرگ آمریکا، فضاپیمای مأموریت خود به نام پرگرین را درحالی در اواخر ماه آوریل به‌طور علنی رونمایی کرد که کار مونتاژ نهایی ادامه داشت. در آن زمان، استروباتیک هنوز باید موتورها، صفحه‌های خورشیدی و محموله‌های علمی‌اش را روی فضاپیما نصب می‌کرد. سپس پرگرین پیش از آنکه به سایت پرتاب ولکان در فلوریدا فرستاده شود، باید تحت آزمایش‌های محیطی قرار گیرد.

پرگرین قرار است به‌عنوان بخشی از برنامه خدمات محموله قمری تجاری ناسا روی ماه فرود آید. سازمان فضایی آمریکا در این برنامه به شرکت‌های خصوصی پول می‌دهد تا آزمایش‌های علمی را به سطح قمری برسانند. استروباتیک و شرکتی دیگر در هیوستون به نام اینتیوتیو ماشینز هردو درحال رقابت برای تبدیل‌شدن به نخستین شرکتی هستند که با موفقیت روی ماه فرود می‌آید.

هرچند هر دو شرکت به‌طور علنی به تاریخ‌های پرتاب ۲۰۲۲ پایبند مانده‌اند، یک مقام ارشد ناسا به‌تازگی اشاره کرد که هیچ‌کدام از محموله‌ها امسال آماده نخواهند بود. با توجه به اظهارنظر این مقام ارشد و چالش‌های تکمیل مونتاژ و آزمایش فضاپیمای پرگرین ظرف مدت ۶ ماه آینده، آماده‌نبودن محموله‌ی استروباتیک مانع دیگری است که پرواز ولکان در سال جاری را غیرممکن می‌کند.

ملاحظات دیگر

دو مشکل یاد شده فقط دو مانع اصلی بر سر راه ولکان هستند. به‌گفته‌ی یک منبع آگاه، مسائل دیگری نیز وجود دارد که باید درنظر گرفته شوند. به‌عنوان مثال مرحله‌ی فوقانی قنطورس ۵ که برای ولکان استفاده می‌شود، با وجود اشتراکات زیادی که با نسخه‌های پیشین قنطورس دارد، شامل فناوری جدیدی نیز هست. منبع آرس‌تکنیکا می‌گوید قنطورس نیز هنوز برای پرتاب آماده نیست.

هرچند به‌تعویق افتادن پرواز تا سال ۲۰۲۳ برای ائتلاف پرتاب و راه‌اندازی، پایان دنیا نخواهد بود، مهم است که ولکان به‌زودی به‌طور ایمن از روی زمین برخیزد. این شرکت تمام آینده‌ی خود را روی موفقیت ولکان شرط بسته است؛ موشکی که در این دهه جایگزین ناوگان موشک‌های اتلس و دلتا خواهد شد. ULA برای پرتاب ده‌ها مأموریت برای پروژه کایپر آمازون با این شرکت قرارداد بسته و قرار است ۶۰ درصد از محموله‌های امنیت ملی آمریکا را بین سال‌های ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۷ برای ارتش این کشور به فضا بفرستد. درنتیجه ULA نیاز دارد که ولکان به‌زودی پروازش را شروع کند.