هنگامی که سی‌پی‌یو جدیدی را روی مادربرد قدیمی قرار می‌دهیم، ممکن است پردازنده به‌خاطر کمبود میزان توان دریافتی از مادربورد، به‌خوبی (یا اصلاً) کار نکند. مزیت خرید مادربرد جدید این است که شرکت‌های تولیدکننده هنگام ساخت برد، نیازهای تراشه‌های جدید را در نظر می‌گیرند و مجبور نیستند آن‌ها را بدون تغییر ماژول تنظیم‌کننده ولتاژ (VRM) که همان منبع تغذیه مادربرد است، در سوکت‌های قدیمی جای دهند.
این جریان درواقع راهی است برای وادارکردن سازندگان مادربرد به پیروی از الزامات درحال تغییر سی‌پی‌یوها. اگر سی‌پی‌یو جدیدی با نیازهای توانی جدید عرضه شود، اما از نظر فیزیکی در یک مادربرد قدیمی جا بیفتد، چه می‌شود؟ ممکن است سازندگان مادربرد در به‌روزرسانی‌های بایوس پشتیبانی از سی‌پی‌یو را فعال کنند، حتی اگر سی‌پی‌یو به‌خوبی کار نکند. اگر چنین اتفاقی بیفتد، سازندگان تراشه مانند اینتل، با چالش‌ها و انتقادات شدیدی مواجه خواهند شد.
شرکت‌های تولیدکننده‌ی فناوری همواره درحال توسعه‌اند و برای رسیدن به اهدافشان ایده‌های مختلف و جدیدی را امتحان می‌کنند و مسلماً سوکت‌ها نیز از این قاعده مستثنی نخواهند بود.
همان‌طور که دیدیم مادربرد AM4 توانست سال‌های سال به‌خوبی جای خود را در بازار حفظ کند، اما حالا پشتیبانی‌نکردن این محصول از DDR5 موجب شده است قدیمی‌بودنش بیشتر احساس شود.
سوکت‌های جدید می‌توانند ویژگی‌ها و قابلیت‌های مهم و تأثیرگذاری با خود به ارمغان بیاورند. دقیقاً به همین دلیل است که گاهی‌اوقات ارتقای اجزای سیستم مزیت‌های زیادی دارد، هرچند برای اسمبل‌کنندگان قطعات سیستم‌های کامپیوتری، فرایند طاقت‌فرسا و پرهزینه‌ای به‌نظر برسد.
منبع : زومیت
مجله خبری lastech
