بر اساس مطالعه‌ی جدیدی که در PLOS Medicine منتشر شده است، در طی سه دهه، موج گرما با بیش‌از ۱۵۰ هزار مرگ در سال، در ۴۳ کشور از پنج قاره، مرتبط بوده است. موج گرما زمان طولانی از هوای به‌شدت و غیرعادی گرم است که معمولا بیش از دو روز طول می‌کشد.

یامینگ گوا، نویسنده‌ی اصلی مقاله و رئیس واحد تحقیقات کیفیت هوا و اقلیم در دانشگاه موناش استرالیا، همراه همکارانش داده‌های مربوط به مرگ‌و‌میر ناشی از موج گرما را که بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹ رخ داده، تجزیه‌و‌تحلیل کردند و دریافتند که این رویداد غیرعادی آب‌و‌هوایی هر ساله جان ۱۵۳٬۰۷۸ نفر را می‌گیرد. به این معنی که موج گرما عامل یک درصد مرگ‌و‌میرهای جهانی یا ۲۳۶ مرگ در هر ۱۰ میلیون نفر است.

در تحقیقات نوشته شده: «شواهد نشان می‌دهد که روند گرمایش جهانی شتاب‌یافته که موجب شده ۱۹ از ۲۰ سال از گرم‌ترین سال‌های بعد از ۱۸۸۰، پس از سال ۲۰۰۰ باشد. گزارش Lancet Countdown در سال ۲۰۲۲ تخمین‌ زد که مرگ‌و‌میر ناشی از گرما برای سالمندان بالای ۶۵ سال از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ نسبت به ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ به میزان ۵۸ درصد افزایش داشته است. پیامدهای مستقیم موج گرما شامل گرماگرفتگی، گرفتگی عضلات به علت گرما و گرمازدگی است. تنش گرمایی جبران‌نشده می‌تواند بیماری‌های مزمن زمینه‌ای را وخیم کند و به مرگ‌های زودرس و اختلالات روانی منجر شود.»

از ۱۵۳٬۰۷۸ مرگ گزارش‌شده، ۴۸٫۹۵ درصد مرگ‌و‌میرها در آسیا ۳۱٫۵۶ درصد در اروپا، ۱۳٫۸۲ درصد در آفریقا، ۵٫۳۷ درصد در آمریکا و ۰٫۲۸ درصد در اقیانوسیه رخ داده است. با اینکه آسیا بیشترین تعداد مرگ‌و‌میر ناشی از موج گرما را گزارش کرده، اروپا با ۶۵۵ مرگ به ازای هر ۱۰ میلیون از ساکنان بیشترین نسبت مرگ‌و‌میر را داشته است. در بین کشورهای اروپایی، ایتالیا، مالت و یونان بیشترین مرگ‌و‌میر بیش‌از‌انتظار را بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹ را ثبت کردند.

گوا و تیم محققان تاکید کردند که به واسطه‌ی گرمایش جهانی، هیچ منطقه‌ای از جهان، بر اساس تقسیم شمال-جنوب، از مرگ‌و‌میر ناشی از موج گرما مصون نیست و هزینه‌های اجتماعی-اقتصادی موج گرما به احتمال زیاد در آینده به‌شدت زیاد می‌شود.

بااین‌حال،‌ محدودیت اصلی مطالعه این است که محققان به داده‌های مرگ‌و‌میر روزانه در جنوب آسیا و شبه‌جزیره‌ی عربستان دسترسی نداشتند.

یک نظرسنجی سازمان جهانی بهداشت نشان داد که از ۱۰۱ کشور، تنها نیمی از آن‌ها برنامه‌های ملی در زمینه‌ی سلامت و تغییرات اقلیمی را اعلام کرده‌اند. بدتر از آن، تنها چهار کشور بودجه‌ی کافی برای اجرای این برنامه‌ها دارند.

نویسندگان توضیح می‌دهند: «در مقایسه با سال‌های ۱۸۵۰ تا ۱۹۹۰، دمای جهانی سطح زمین از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۲ به میزان ۱٫۱۴ درجه سانتی‌گراد افزایش یافته است و انتظار می‌رود از سال ۲۰۸۱ تا ۲۱۰۰ به میزان ۰٫۴۱ تا ۳٫۴۱ درجه سانتی‌گراد بیشتر شود. با افزایش درک تهدید گرمایش جهانی و آمادگی ناکافی، اقدامات بین‌دولتی باید ایجاد سازگاری و انعطاف را با در نظر‌گرفتن نابرابری‌های ملی/محلی و پراکندگی جمعیت‌های آسیب‌پذیر در اولویت قرار دهد.»