۱۰ اقتباس موفق آمریکایی از سریال های بریتانیایی

بسیار رایج است که برنامه‌ یا سریالی تلویزیونی از بریتانیا برای مخاطبان آمریکایی بازسازی شود. دلایل زیادی پشت بازسازی این برنامه‌های تلویزیونی وجود دارد، اما بزرگترین دلیل این است که برنامه‌های تلویزیونی بریتانیا به ندرت در ایالات متحده موفق می‌شوند، برخلاف سریال‌‌های آمریکایی که به خوبی در بریتانیا توسط مردم پذیرفته می‌شوند.

برخی از بازسازی‌های آمریکایی فقط از ساختار ابتدایی سریال بریتانیایی استفاده و عناصر جدیدی را به آن اضافه می‌کنند، در حالی که برخی اقتباس‌ها تقریباً با پروژه‌های اصلی یکسان هستند. وام گرفتن این ایده‌ها منجر به پیروزی‌‌‌ها و همچنین شکست‌های بسیاری شده است، اما برنامه‌های تلویزیونی زیر تقریباً بی‌عیب و نقص هستند و ارزش وقت شما را خواهند داشت.

۱۰. The Office (۲۰۱۳ – ۲۰۱۵)

بسیاری از طرفداران فراموش می‌کنند که یک نسخه از The Office در انگلستان وجود دارد، برخی دیگر اصلاً روحشان هم خبر ندارد که همچین چیزی ساخته شده است. این امر به این دلیل است که نسخه ایالات متحده آن را در هر پارامتری که می‌توان برای مقایسه استفاده کرد، شکست می‌دهد. به همین دلیل است که The Office آمریکایی به عنوان یکی از بهترین سیتکام‌ها و همچنین یکی از بهترین سریال‌های تمام دوران شناخته می‌شود.

نسخه آمریکایی عمدتاً از این مزیت بهره می‌برد که شخصیت اصلی بامزه‌تری دارد. مایکل اسکات (استیو کارل) در مقایسه با دیوید برنت (ریکی جرویز)، رئیسی مشمئز کننده و وحشتناک، ساده لوح و سرگرم کننده است. علاوه بر این ، شخصیت‌های مکمل نسخه آمریکایی بانمک‌تر و عجیب و غریب‌تر از نسخه بریتانیایی آن هستند. در The Office بریتانیایی، سایر کارمندان مستقیماً از روی کارمندان واقعی الهام گرفته شده‌اند. بنابراین، تماشای آنها کمتر سرگرم کننده است.

۹. Veep (۲۰۱۲ – ۲۰۱۹)

هر دو سریال زندگی افراد و کارکنان دولت و عملکردشان را با نگاهی طنزآلود به تصویر می‌کشند. اما Veep با استفاده از شخصیت اصلی که به بالای هرم سیاسی نزدیک است بهتر عمل می‌کند. در این اثر، رویدادها حول محور دفتر معاون رئیس جمهور می‌چرخند. در نسخه اصلی (بریتانیایی با نام  The Thick Of It)، وزارت امور اجتماعی و شهروندی زیر ذره بین است.

در مورد کیفیت طنز، این دو سریال هر دو عالی عمل می‌کنند، اما انگیزه بیشتری برای بینندگان برای سرمایه گذاری در Veep وجود دارد زیرا از کلیشه مردان قدرتمند در سیاست دوری می‌کند. در عوض، سلینا مایر همیشه سرگرم کننده و جاه طلب، به بالاترین جایگاه در این سرزمین می‌رسد.

۸. Mad Dogs (۲۰۱۵)

غیرمعمول است که سازنده سریالی در یک کشور دیگر دوباره همان سریال را در کشور دیگری بسازد. این برای کریس کول اتفاق افتاد. او سریال Mad Dogs را پس از اتمام آن در بریتانیا به بازار آمریکا آورد.

با کمال تعجب، فقط شخصیت‌های اصلی شبیه یکدیگر هستند. بیشتر رویدادها متفاوت است و این امکان را برای طرفداران فراهم می‌کند که بتوانند هر دو سریال بدون خطر اسپویل تماشا کنند. وقایع موجود در این بازسازی حول گروهی از دوستان است که برای جشن گرفتن بازنشستگی یکی از اعضای گروه خود به بلیز می‌روند ، اما ناگهان اوضاع بهم می‌ریزد. بزرگترین دارایی سریال قاتل ماسک داری است که مداوماً ما را غافلگیر می‌کند.

۷. American Idol (۲۰۲۲)

American Idol در مقایسه با برنامه‌ای که از آن الهام گرفته یک هیولاست! نه تنها از نسخه اصلی (که فقط دو فصل داشت) در تعداد فصل پیشی گرفته است، بلکه ستاره‌های بیشتری نیز به دنیا ارائه کرده، بنابراین جایگاه خود را به عنوان برنامه‌ای که افراد جاه طلب را به اوج می‌رساند، تثبیت کرده است.

استفاده از خوانندگان مشهور جهان به عنوان قاضی به معروف شدن این برنامه کمک کرد. با گذشت سال‌ها، ستاره‌هایی مانند جنیفر لوپز و کیتی پری همه وظیفه بررسی عملکرد شرکت کنندگان را بر عهده داشته‌اند. علاوه بر این، انتقادات تند و تیزی که توسط سیمون کاول (که در نمایش اصلی نیز ظاهر می‌شود) ارائه می‌شد همیشه این برنامه را سر زبان‌ها نگه می‌داشت.

۶. Queer As Folk (۲۰۰۰- ۲۰۰۵)

هر دو نسخه از Queer As Folk لذت بخش هستند و تماشایشان خالی از لطف نیست، اما این بازسازی مضامین بیشتری را پوشش می‌دهد که آن را از نظر فرهنگی مهمتر می‌کند – مضامینی مانند ازدواج، HIV/AIDS و خشونت علیه اقلیت‌ها به شدت مورد توجه قرار می‌گیرد.

این واقعیت که نسخه ایالات متحده کمتر سانسور می‌شود، امکان خلق مکالمه‌ها و تصاویری حقیقی‌تر بین شخصیت‌ها و صحنه‌ها را فراهم می‌کند.

۵. Shameless (۲۰۱۱ – ۲۰۲۱)

فصل اول Shameless یک تکرار کامل از نسخه انگلیسی آن است، اما از فصل دوم، به زیبایی عناصر تازه‌ای به آن اضافه می‌شود. جدا از اینکه یک درام خانوادگی است، با پرداختن به مباحثی مربوط به باندهای خلافکار و روابط نژادی، این اثر خود را از کسل کننده شدن داستان نجات می‌دهد. همه این‌ها در تبدیل شدن آن به یکی از طولانی‌ترین درام‌های تلویزیونی کمک کرده است.

انتخاب بازیگران می‌تواند یک برنامه تلویزیونی را بسازد یا از بین ببرد، اما خوشبختانه ویلیام اچ. میسی در نقش فرانک گالاگر بی بند و بار و الکلی، بسیار قانع کننده ظاهر می‌شود.

۴. House Of Cards (۲۰۱۳ – ۲۰۱۸)

از آنجا که House of Cards اولین سریال موفق در یک شبکه استریم بود، مدیران نتفلیکس همیشه قدردان آن خواهند بود. این سریال که ظهور فرانک آندروود به عنوان رئیس جمهور را به تصویر می‌کشد، هنوز هم یکی از بزرگترین درام‌های سیاسی است که تاکنون ساخته شده. با این حال، رسوایی کوین اسپیسی میراث این سریال را لکه دار کرده است.

جدا از داشتن داستانی طولانی‌تر و دقیق‌تر، این بازسازی با داشتن شخصیت‌های زن خیلی بهتر، نسخه اصلی را تار و مار می‌کند. در حالی که نسخه بریتانیایی بیشتر داستان‌ را به ضدقهرمان اختصاص می‌دهد، سریال آمریکایی زنی که در نهایت بانوی اول می‌شود را به بخش مهمی از داستان تبدیل می‌کند.

۳. Mistresses (۲۰۱۳ – ۲۰۱۶)

Mistresses در ژاپن، کره جنوبی و ترکیه نیز بازسازی شده است، اما نسخه آمریکایی‌ها به دلیل چهره‌های آشنا و داستان‌های هیجان انگیزش محبوبیت بیشتری دارد. این سریال ترکیبی از هر چیزی است که یک درام عاشقانه خوب را تشکیل می‌دهد، از خیانت و دل شکستگی گرفته تا روابط پیچ در پیچ و خطرناک.

شخصیت‌ها به خوبی نوشته شده‌اند، از معمولی تا عجیب و غریب. علاوه بر این، رشد شغلی شخصیت‌ها در داستان برجسته می‌شود و در نتیجه سریالی ایجاد می‌شود که توطئه‌های کاری را با ماجراهای خانوادگی مخلوط می‌کند.

۲. All In The Family (۱۹۷۱ – ۱۹۷۹)

هیچ سیتکامی به اندازه All In The Family از نظر خط داستانی غنی نیست و برای اثبات اینکه چقدر در مقایسه با Till Death Do Us Part بهتر است، پنج اسپین آف عظیمی که از آن ساخته شد کافی است. نوادگان آن، که شامل جفرسون‌ها و ماد می‌شوند، به همان اندازه موفق هستند.

نکته اصلی که All In The Family را به یکی از محبوب‌ترین سریال های کمدی دهه ۷۰ میلادی تبدیل می‌کند، نحوه پرداختن به موضوعات حساس در دورانی محافظه کار است. بحث در مورد سقط جنین و اقلیت‌ها در دهه ۷۰ مورد توجه قرار نمی‌گرفت، اما این سریال با جزئیات آنها را پوشش می‌دهد. همه اعضای خانواده بنکر نیز باهوش هستند. از این رو دیدگاه آنها در مورد موضوعات ذکر شده قابل قبول است.

۱. Dancing With The Stars (۲۰۰۵)

Strictly Come Dancing و Dancing With The Stars اساساً یکسان هستند، اما مانند امریکن آیدل، دومی با حضور افراد شناخته شده‌تر روی صحنه تقویت می‌شود. در بیشتر قسمت‌ها، طرفداران می‌توانند برخی از بزرگترین اشخاص در دنیای سرگرمی را ببینند که مهارت‌های خود را همراه با رقصندگان حرفه‌ای به نمایش می‌گذارند.

نگرش داوران که همیشه نقشی کلیدی در تعیین لحن برنامه‌های رقابتی ایفا می‌کند، همچنین یک تمایز کلیدی بین این دو نسخه است. داوران نسخه ایالات متحده معمولاً هنگام اعطای امتیاز گرمتر و سخاوتمندتر ظاهر می‌شوند، در حالی که داوران بریتانیایی در ارزیابی خود بی‌رحمانه اعمال می‌کنند.