کهکشان راه شیری احتمالاً بخشی از یک «همسایگی کیهانی» بسیار بزرگتر است

به گزارش lastech و به نقل از لایوساینس، مطالعات جدید نشان می‌دهند که خوشه کهکشانی فوق‌العاده‌ای که کهکشان راه شیری را در بر دارد، ممکن است بخشی از یک ناحیه حتی بزرگتر به نام «حوضه جذب» باشد که تا ۱۰ برابر بزرگتر از آن چیزی است که در حال حاضر به عنوان خانه خود می‌شناسیم.
 
گفتنی است جهان پر از این حوضه‌های جذب (BOA) است؛ مناطقی که در آن همه چیز توسط گرانش یک جسم عظیم به سمت درون کشیده می‌شود. این نواحی می‌توانند مانند عروسک‌های روسی داخل هم قرار بگیرند.

برای مثال، ماه به دور زمین می‌چرخد، زمین همراه با منظومه شمسی به دور خورشید می‌چرخد، و کل این مجموعه در کهکشان راه شیری به دور سیاه‌چاله عظیمی در مرکز کهکشان می‌چرخد.
 
اما داستان به همین‌جا ختم نمی‌شود. در لایه بعدی این عروسک‌های حوضه جذب، گروه محلی قرار دارد که شامل کهکشان راه شیری، کهکشان آندرومدا و کهکشان مثلث به همراه کهکشان‌های کوچک‌تری مانند ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک است.
 
لایه‌های بعدی خوشه سنبله (ورگو) با حدود ۲۰۰۰ کهکشان و خوشه ابرسنبله است. لایه نهایی که تاکنون شناخته شده است، خوشه فوق‌العاده لانی‌آکئا است که در سال ۲۰۱۴ کشف شد و حدود ۱۰۰٬۰۰۰ کهکشان را در بر می‌گیرد و گستره‌ای حدود ۵۰۰ میلیون سال نوری دارد.

اما پژوهشگران در یک مطالعه جدید، حرکت نسبی بیش از ۵۶٬۰۰۰ کهکشان را تحلیل کردند تا نقشه‌ای سه‌بعدی از تمام حوضه‌های جذب اطراف کهکشان راه شیری بسازند.

این نقشه نشان داد که احتمال قابل توجهی وجود دارد که کهکشان ما بخشی از یک حوضه جذب بزرگتر به نام «تمرکز شاپلی» باشد که حجمی تا ۱۰ برابر بیشتر از لانی‌آکئا دارد. البته دانشمندان از قبل می‌دانستند که تمرکز شاپلی وجود دارد، اما تا پیش از این تصور نمی‌کردند که کهکشان راه شیری را تحت تأثیر قرار دهد.
 
نوام لیبسکیند (یکی از نویسندگان این مطالعه)، می‌گوید: «شاید تعجب‌آور نباشد که هرچه بیشتر در کیهان جستجو می‌کنیم، متوجه می‌شویم که خوشه فوق‌العاده‌ای که به عنوان خانه خود می‌شناسیم، به مراتب بیشتر به هم پیوسته و گسترده‌تر است».
 
در حال حاضر، پژوهشگران معتقدند که احتمال ۶۰ درصد وجود دارد که کهکشان راه شیری در تمرکز شاپلی قرار داشته باشد.

این عدم قطعیت به دلیل خطاهای بالا در اندازه‌گیری سرعت کهکشان‌های دور و همچنین وجود ماده تاریک بین کهکشان‌ها است که می‌تواند اثرات گرانشی عظیمی در سراسر مناطق بزرگ فضا داشته باشد، بدون اینکه قابل مشاهده باشد.
 
اگر این نتایج درست باشد، ممکن است کهکشان راه شیری بخشی از لانی‌آکئا نباشد و این خوشه فوق‌العاده آسمانی شاید اصلاً وجود نداشته باشد؛ بلکه ممکن است که فقط یک بخش خارجی از تمرکز شاپلی باشد.
 
نقشه جدیدی که توسط پژوهشگران تهیه شده است، شامل چندین ساختار عظیم است که در سراسر میلیاردها سال نوری پراکنده شده‌اند، مانند دیوار قطب جنوب و خوشه پرسئوس-ماهی.

گفتنی است بزرگترین حوضه جذب در این نقشه، دیوار بزرگ اسلون است که حدود ۱٫۴ میلیارد سال نوری طول دارد.

در حالی که این نقشه به ما کمک می‌کند تا مکان خود در کیهان را بهتر شناسایی کنیم، پژوهشگران هشدار داده‌اند که این کشف نشان می‌دهد ممکن است اطلاعات بیشتری نیز از دست داده باشیم.
 
احسان کورکچی (یکی از نویسندگان این مطالعه و اخترشناس در دانشگاه هاوایی)، اظهار می‌دارد: «این کشف یک چالش جدید را مطرح می‌کند: بررسی‌های کیهانی ما هنوز ممکن است به اندازه کافی بزرگ نباشند تا گستره کامل این حوضه‌های عظیم را نشان دهند».
 
با استفاده از ابزارهای پیشرفته مانند تلسکوپ‌های بزرگ و فناوری‌های نوین، ممکن است به کشفیات بیشتری درباره نحوه سازماندهی کیهان دست پیدا کنیم و بفهمیم که ما در کدام بخش از این ساختار بزرگ قرار داریم.