چه می‌شود اگر سیاه‌چاله‌ای سرگردان به منظومه شمسی وارد شود؟

رابرت مک‌نیس، دانشیار فیزیک در دانشگاه لویولا شیکاگو می‌گوید سیاه‌چاله‌هایی که از وجود آن‌ها مطمئن هستیم، همگی بسیار بزرگ‌تر از خورشید هستند. گرانش خورشید بر رفتار اجرام درون منظومه شمسی تا فواصل بسیار دور تاثیر دارد، بنابراین هر جرمی بزرگ‌تر از خورشید که در نزدیکی ما سرگردان باشد، اثرات قابل‌توجهی خواهد داشت.

سیاه‌چاله‌هایی که درباره آن‌ها می‌دانیم یا سیاه‌چاله‌های دارای جرم ستاره‌ای هستند (سیاه‌چاله‌هایی که جرمشان تا ۱۰۰ برابر جرم خورشید است) یا در دسته‌بندی سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم قرار می‌گیرند که جرمشان به ۱۰۰ هزار تا میلیاردها برابر جرم خورشید می‌رسد و عموما در مرکز کهکشان‌ها یافت می‌شوند. اما احتمالات دیگری نیز وجود دارد.

برای مثال، ممکن است بتوان درون شتاب‌دهنده ذرات، سیاه‌چاله‌های کوچکی را ایجاد کرد که جرمشان از یک گرم تا جرم یک انسان متغیر است و اندازه‌ی میکروسکوپی دارند. وگل گفت: «چنین سیاه‌چاله‌ای حتی اگر درست از مقابل من رد شود، اتفاقی نمی‌افتد، زیرا آن‌ها در کمتر از یک ثانیه تبخیر می‌شوند.»

سیاه‌چاله‌های نخستینی وجود دارند که ممکن است درنتیجه‌ی نوسانات جرم و چگالی در جهان اولیه شکل گرفته باشند. مک‌نیس می‌گوید این احتمال را نمی‌توان رد کرد که سیاه‌چاله‌های نخستین با جرمی چندین برابر جرم زمین در جهان اطراف شناور باشند، اگرچه چیزی که فقط چند برابر زمین جرم داشته باشد، تاثیرات گرانشی چندانی نخواهد داشت.

اگر سیاه‌چاله با جرم ستاره‌ای یا بزرگ‌تر در منظومه شمسی در گردش باشد، بسته به نزدیکی و سرعت آن می‌تواند ویرانی به بار آورد. به‌گفته‌ی وگل، اگر این سیاه‌چاله از ابر اورت (دورترین ناحیه منظومه شمسی) عبور کند، می‌تواند موجب حرکت دنباله‌دارها و سیارک‌های واقع در آن منطقه به سمت زمین شود.