پخش زنده پرتاب نیوگلن، اولین موشک مداری بلو ارجین [به تاخیر افتاد]

به‌روزرسانی (۲۱ دی ساعت ۰۸:۱۰): وضعیت نامساعد جوی در اقیانوس اطلس، جایی که انتظار می‌رود مرحله‌ی اول نیوگلن فرود بیاید، موجب شد تا بلو ارجین پرتاب اولین موشک مداری خود را دو روز به تاخیر بیندازد. نیوگلن اکنون قرار است یکشنبه ۲۳ دی در همان پنجره‌ی پرتاب سه ساعته که از ساعت ۰۹:۳۰ به وقت ایران گشوده می‌شود، برای اولین‌بار از روی زمین بلند شود.

متن اصلی خبر (۲۰ دی ساعت ۲۱:۵۵): بلو ارجین، شرکت فضایی متعلق به جف بیزوس، قصد دارد نیوگلن، موشک جدید خود را روز جمعه ۲۱ دی در ساعت ۰۱:۰۰ بامداد به وقت محلی (۰۹:۳۰ به وقت ایران) از پایگاه نیروی فضایی کیپ کاناورال در فلوریدا پرتاب کند. این اولین پرتاب یک موشک مداری برای بلو ارجین محسوب می‌شود و می‌تواند فصل جدیدی برای این شرکت رقم بزند.

ماموریت پرتاب نیوگلن که با عنوان NG-1 شناخته می‌شود، قرار است در پنجره‌ای سه ساعته انجام شود. بلو ارجین درحال‌حاضر همان ساعت ۹ صبح جمعه به وقت ایران را هدف گرفته است؛ اما زمان دقیق پرتاب ممکن است اندکی دیرتر باشد. در واقع موشک در هر زمانی بین ۹ صبح تا ۱۲:۳۰ بعدازظهر به وقت ایران ممکن است از روی زمین برخیزد.

اگر بلو ارجین نتواند فردا نیوگلن را پرتاب کند، بسته به علت تاخیر و زمان موجود برای رسیدگی به آن، تلاش بعدی می‌تواند ۱۲ ژانویه (۲۳ دی) انجام شود. پخش زنده‌ی پرتاب موشک نیوگلن یک ساعت قبل از پرتاب آغاز می‌شود و شما مخاطبان lastech می‌توانید حوالی ۹ صبح جمعه، آن را در همین صفحه تماشا کنید.

از آنجایی که پرتاب نیوگلن بلو ارجین، پروازی آزمایشی است، هیچ ماهواره‌ای برفراز موشک قرار ندارد. درعوض، بلو ارجین محموله‌ای آزمایشی به نام «بلو رینگ پت‌فایندر» را برفراز موشک پرتاب خواهد کرد که نمونه‌ای اولیه از فضاپیمای «بلو رینگ» این شرکت با توانایی حمل محموله‌های متعدد است. بلو رینگ پت‌فایندر خود بخشی از یک «شبیه‌ساز جرم محموله» به وزن ۲۰٬۴۱۱ کیلوگرم است که برفراز نیوگلن قرار می‌گیرد.

محموله‌ی آزمایشی نیوگلن ممکن است به اندازه خودرو تسلای ایلان ماسک که در سال ۲۰۱۸ برفراز موشک فالکون هوی اسپیس ایکس پرتاب شد، جالب نباشد؛ اما هدف از انتخاب آن، آزمایش عملکرد نیوگلن بدون به‌خطر انداختن ماهواره‌ای واقعی با ارزش میلیون دلاری است. بلو ارجین در بیانیه‌ای گفت: «فضاپیمای بلو رینگ درصورت عملیاتی‌شدن می‌تواند فرآیند میزبانی و تزریق سه‌هزار کیلوگرم محموله را از طریق ۱۳ درگاه به مقاصد واقع در مدار زمین‌ثابت، فضاپیمای بین ماه و زمین و فضای میان‌سیاره‌ای برعهده بگیرد.»