نتیجه پژوهشی جدید: راه شیری خاستگاه چهار تمدن بیگانه متخاصم است

درطول سه دهه‌ی گذشته، با کشف صدها جهان فراتر از منظومه شمسی دریافته‌ایم که کهکشان راه شیری خاستگاه میلیون‌ها سیاره‌ی بالقوه سکونت‌پذیر است. اکنون به‌گزارش لایوساینس، پژوهشی تازه که در پایگاه داده‌ی آرکایو منتشر شده است، می‌گوید از این بین تقریباً چهار جهان ممکن است زیستگاه تمدن‌های بیگانه‌ی شروری باشند که اگر بتوانند، به زمین حمله خواهند کرد.

مقاله‌ی جدید که هنوز داوری همتا نشده است، پرسشی ویژه را مطرح می‌کند: چقدر احتمال دارد که انسان‌ها بتوانند یک روز با تمدن بیگانه‌ای متخاصم که قادر به حمله به سیاره‌ی ما است، ارتباط برقرار کنند؟ آلبرتو کابالِرو، تنها نویسنده‌ی مقاله، دانشجوی دکترا و متخصص در زمینه‌ی حل منازعه در دانشگاه ویگو در اسپانیا، به‌منظور پاسخ به این پرسش، پیش از نگاه‌کردن به ستاره‌ها به سراغ بررسی تاریخ انسان رفت.

کابالرو در مطالعه‌ی خود می‌نویسد: «این مقاله تلاش می‌کند تا ازطریق تعمیم احتمال حمله‌ی ما به‌عنوان تمدن بشری به یک سیاره فراخورشیدی مسکونی، تخمینی از فراگیری تمدن‌های فرازمینی متخاصم ارائه دهد.» ناگفته نماند که کابالرو در رشته‌ی اخترفیزیک تحصیلات ندارد؛ اما درباره‌ی سیگنال واو! (نشانه‌ی احتمالی حیات فرازمینی)، مطالعه‌ای را در نشریه‌ی معتبر بین‌المللی اخترزیست‌شناسی منتشر کرده است.

کابالرو برای رسیدن به تخمین، اول تعداد کشورهایی را شمرد که بین سال‌های ۱۹۱۵ و ۲۰۲۲ به کشورهایی دیگر حمله کردند. او پی برد که در مجموع ۵۱ کشور از ۱۹۵ کشور جهان در آن دوره آغازگر نوعی تهاجم بودند. به‌عنوان مثال، ایالات متحده با ۱۴ تهاجم در آن زمان در صدر فهرست قرار دارد. سپس کابالرو احتمال آغاز تهاجم هر کشور را براساس سهم آن کشور از هزینه‌های نظامی جهانی ارزیابی کرد. دوباره ایالات متحده با دراختیارداشتن ۳۸ درصد از هزینه‌های نظامی جهان، رتبه‌ی نخست را به‌دست آورد.

در مرحله‌ی بعد، کابالرو این احتمال جداگانه را که هر کشور موجب برانگیخته‌ شدن تهاجم شود، اضافه کرد. او سپس جمع احتمالات را بر تعداد کشورهای روی زمین تقسیم کرد و در پایان، به آنچه با عنوان «احتمال کنونی تهاجم انسان به تمدنی فرازمینی» توصیف می‌کند، رسید.

براساس مدل توصیف‌شده، احتمال کنونی حمله‌ی انسان به یک سیاره‌ی مسکونی دیگر ۰٫۰۲۸ درصد است. بااین‌حال، کابالرو می‌نویسد که این احتمال به وضعیت کنونی تمدن انسان و اینکه بشریت فعلاً از توانایی سفر میان‌ستاره‌ای برخوردار نیست، اشاره دارد. کابالرو با استفاده از مقیاس کارداشف (سامانه‌ای که میزان پیشرفت یک تمدن را براساس مصرف انرژی آن طبقه‌بندی می‌کند)، تخمین می‌زند که درصورت حفظ سرعت کنونی پیشرفت فناورانه، سفر میان‌ستاره‌ای تا ۲۵۹ سال دیگر امکان‌پذیر نخواهد بود.

با فرض اینکه تعداد تهاجمات انسانی در ۲۵۹ سال آینده با همان سرعتی که درطول ۵۰ سال گذشته کاهش یافته، همچنان کاهش یابد (طبق مقاله‌ی کابالرو با میانگین منفی سالانه ۱٫۱۵ درصد)، آنگاه انسان هنگام تبدیل‌ شدن احتمالی به گونه‌ی میان‌ستاره‌ای یا رسیدن به تمدن نوع ۱، به احتمال ۰٫۰۰۱۴ درصد به سیاره‌ای دیگر حمله خواهد کرد.

عدد یادشده ممکن است احتمال بسیار پایینی به‌نظر آید و تا زمانی که شروع به ضرب آن در میلیون‌ها سیاره‌ی بالقوه‌ی سکونت‌پذیر کهکشان راه شیری نکنید، همین‌طور است. کابالرو برای محاسبات پایانی خود، به مقاله‌ای منتشرشده در سال ۲۰۲۰ در نشریه‌ی ریاضی ستی روی آورد. نویسندگان این مقاله پیش‌بینی کرده‌اند که ازنظر تئوری ممکن است ۱۵٬۷۸۵ تمدن بیگانه در کهکشان راه شیری وجود داشته باشد.

کابالرو نتیجه گرفت که از بین این تعداد، کمتر از یکی از تمدن‌های نوع ۱ یا به‌طور دقیق ۰٫۲۲ نسبت به انسان‌هایی که ارتباط برقرار خواهند کرد، متخاصم خواهد بود. بااین‌حال او به وب‌سایت وایس‌نیوز گفت هنگام درنظرگرفتن تمدن‌هایی که مانند انسان امروزی هنوز قادر به سفر میان‌ستاره‌ای نیستند، شمار همسایگان شرور به ۴٫۴۲ افزایش می‌یابد. کابالرو گفت:

من به عدد ۴٫۲۴ در مقاله‌ام اشاره نکردم زیرا ۱) ما نمی‌دانیم تمام تمدن‌های موجود در کهکشان مثل ما هستند یا نه و ۲) تمدنی نظیر ما احتمالاً تهدیدی برای تمدنی دیگر نخواهد بود؛ زیرا ما فناوری لازم برای سفر به سیاره‌ی آن‌ها را دراختیار نداریم.

چهار تمدن بیگانه‌ی شرور ظاهراً چندان جای نگرانی ندارد. علاوه‌براین به‌گفته‌ی کابالرو احتمال اینکه انسان‌ها بتوانند با یکی از این تمدن‌های شرور ارتباط برقرار کنند و سپس مورد حمله‌ی آن‌ها قرار بگیرند، به‌طرز بسیار ناچیزی پایین است. او در مقاله می‌نویسد «احتمال تهاجم فرازمینی از سوی تمدنی که به آن پیام می‌فرستیم، تقریباً صد برابر کمتر از احتمال برخورد سیارکی مرگبار به زمین است.» کابالرو می‌افزاید سیارک‌های قاتل زمین مانند نمونه‌ای که دایناسورها را منقرض کرد، رویدادهای یک در صد میلیون سال هستند.

هرچند مطالعه‌ی کابالرو آزمایش فکری جالبی ارائه می‌دهد، نویسنده اذعان می‌کند که مدل او محدودیت‌هایی دارد. احتمال تهاجم براساس برش بسیار کوچکی از تاریخ بشر است و مقاله درباره‌ی پیشرفت آتی گونه‌ی ما، به‌شدت بر فرضیه‌پردازی تکیه می‌کند. کابالرو به وایس نیوز گفت این مدل همچنین فرض می‌کند که هوش بیگانگان دارای ترکیبات مغزی، ارزش‌ها و احساسات همدلی مشابه انسان‌ها خواهد بود؛ درحالی‌که در واقعیت ممکن است اینگونه نباشد.

کابالرو افزود «من مقاله را صرفاً براساس حیات به آن شکلی که می‌شناسیم، نوشتم. ما از ذهن فرازمینی‌ها خبر نداریم.» آن‌طور که به نظر می‌آید تا شناخت فرازمینی‌ها دست‌کم چند صد سال دیگر فاصله داریم.