میکروپلاستیک‌ها حتی در بیضه انسان نیز یافت شده‌اند
میکروپلاستیک‌ها حتی در بیضه انسان نیز یافت شده‌اند
دانشمندان غلظت قابل‌توجهی از میکروپلاستیک‌ها را در بیضه انسان پیدا کرده‌اند. آن‌ها همچنین شواهدی پیدا کردند که نشان می‌دهد برخی از انواع میکروپلاستیک‌ها ممکن است تاثیر مخربی بر تعداد اسپرم داشته باشد.
محققان دانشگاه نیومکزیکو وجود میکروپلاستیک‌ها را در بیضه ۴۷ سگ و ۲۳ انسان بررسی کردند که طی کالبدشکافی به دست آورده بودند. آن‌ها در همه نمونه‌های مورد بررسی میکروپلاستیک‌ها را پیدا کردند. میانگین غلظت میکروپلاستیک‌ها در بافت بیضه سگ‌ها ۱۲۲٫۶۳ میکروگرم در گرم بافت بود، درحالی‌که غلظت آن‌ها در بافت بیضه انسان به ۳۲۸٫۴۴ میکروگرم در گرم می‌رسید.
پژوهشگران به‌دلیل روش مورد استفاده برای حفظ نمونه‌ها، نتوانستند اسپرم‌های موجود در نمونه‌های انسانی را شمارش کنند، اما موفق شدند تعداد اسپرم نمونه‌های سگ را بشمرند. مشخص شد سطوح بالاتر پلی وینیل کلراید یا پیویسی (که ازنظر فراوانی سومین پلیمر مصنوعی پلاستیکی تولیدشده در جهان است) در بافت با تعداد کمتر اسپرم ارتباط دارد. شیائوژونگ جان یو، نویسنده اصلی مطالعه می‌گوید: «پیویسی می‌تواند مواد شیمیایی را آزاد کند که در فرایند روند تولید اسپرم اختلال ایجاد می‌کنند و حاوی مواد شیمیایی است که موجب اختلال غدد درون‌ریز می‌شود.»
میکروپلاستیک‌ها ذرات ریز پلاستیکی با اندازه کمتر از ۵ میلی‌متر هستند که از تجزیه زباله‌های پلاستیکی بزرگ‌تر یا محصولات حاوی میکرومهره‌های پلاستیکی مانند لوازم آرایشی منشا می‌گیرند. آن‌ها در محیط زیست از اقیانوس‌ها و خاک گرفته تا باران و حتی هوا فراوان هستند و در بدن انسان نیز وجود دارند.
علاوه بر تماس با میکروپلاستیک‌ها در محیط پیرامون، میکروپلاستیک‌ها از راه مواد غذایی نیز وارد بدن ما می‌شوند. یو که تاثیر عوامل مختلف محیطی را بر سیستم تولیدمثل انسان مطالعه می‌کند، تصمیم گرفت روی این شکل نسبتا جدید آلودگی کار کند. بیشتر مطالعات او روی این موضوع متمرکز شده است که چگونه آلاینده‌هایی مانند فلزات سنگین و آفت‌کش‌ها بر تولید سلول‌های اسپرم تاثیر می‌گذارند و در کاهش جهانی تعداد اسپرم در سال‌های اخیر نقش دارند.
پژوهشگران پس از شنیدن این موضوع که میکروپلاستیک‌ها در بافت جفت یافت شده است، دراین‌باره کنجکاو شدند که آیا ممکن است مشکل مشابهی در بیضه‌ها نیز وجود داشته باشد یا خیر. آن‌ها همچنین این سوال را مطرح کردند که آیا میکروپلاستیک‌ها ممکن است ارتباطی با کاهش جهانی در تعداد اسپرم داشته باشد یا خیر.
یو می‌گوید ناشناخته‌های زیادی وجود دارد و باید بررسی کنیم اثر بلندمدت آلودگی میکروپلاستیکی چه می‌تواند باشد. وی می‌افزاید: «نمی‌خواهیم مردم را بترسانیم، بلکه می‌خواهیم با فراهم‌آوردن شواهد علمی نشان دهیم میکروپلاستیک‌های زیادی وجود دارد. می‌توانیم برای اجتناب از مواجهه با آن‌ها سبک زندگی و همچنین رفتار خود را اصلاح کنیم و دست به انتخاب‌های بهتری بزنیم.»
یافته‌های مطالعه در مجله‌ی Toxicological Sciences منتشر شده است.
منبع : زومیت
مجله خبری lastech
