راستیآزمایی: آیا فعال نکردن حالت پرواز منجر به سقوط هواپیما میشود؟
راستیآزمایی: آیا فعال نکردن حالت پرواز منجر به سقوط هواپیما میشود؟
سلهای کوچک مناطق کوچک را پوشش میدهند و به طور معمول برای ارائه پوشش مناسب در مناطقی که سیگنالهای ماکروسل به طور موفقیتآمیز به آنها نمیرسند، مانند داخل ساختمانها یا تونلها، استفاده میشوند. پیکوسلها از فرکانسهای رادیویی متفاوتی نسبت به ماکروسلها استفاده میکنند. این امر به آنها امکان میدهد بدون تداخل با ماکروسلها، سیگنالهای قویتری را در مناطق کوچکتر ارائه دهند.
مهمترین مزایای استفاده از پیکوسلهای عبارت هستند از:
- پوشش بهتر: پیکوسلها سیگنال قویتری را در مقایسه با ماکروسلها ارائه میدهند.
- ظرفیت بیشتر: پیکوسلها از تعداد بیشتری از کاربران در منطقهای خاص پشتیبانی میکنند. این موضوع در مکانهای پررفتوآمد، مانند مراکز خرید و استادیومها، از اهمیت بالایی برخوردار است.
- کیفیت خدمات بهتر: پیکوسلها کیفیت خدمات بهتری را، مانند وضوح صدای بهتر و سرعت دادهی بالاتر، ارائه میدهند.
- هزینه کمتر: پیکوسلها به دلیل کوچکتر بودن و مصرفِ کمترِ برق، از نظر اقتصادی مقرون به صرفهتر از ماکروسلها هستند.
اگرچه استفاده از پیکوسل مزیتهای زیادی دارد، از معایب آن مانند پوشش مناطق کوچک، تداخل (افت کیفیت) و پیچیدگی نمیتوان چشمپوشی کرد.
میکروسلها از از پیکوسلها بزرگتر هستند و تا شعاع دو کیلومتری را پوشش میدهند. ماکروسلها، سلهای اصلی هستند که اپراتورهای تلفن همراه برای ایجاد پوشش اولیه شبکه از آنها استفاده میکنند.
حال که با انواع سل و کاربرد پیکوسل آشنا شدییم، بیایید به موضوع فعال کردن حالت پرواز تلفن همراه در هواپیما و تاریخچه این باور غلط میپردازیم.
ماجرای فعال کردن حالت پرواز در هواپیما از کجا شروع شد؟
امروزه، تلفنهای همراه به بخش جداییناپذیری از زندگی ما تبدیل شدهاند و عجیب نیست که بخواهیم در هر شرایطی، ازجمله در طول پرواز با هواپیما، همچنان به قابلیت برقراری تماس و استفاده از اینترنت دسترسی داشته باشیم.
سازمان هوانوردی آمریکا نخستین بار در سال ۱۹۶۳ فعال کردن حالت پرواز در هواپیما را مطرح کرد
سازمان هوانوردی فدرال آمریکا (FAA) به این نتیجه رسید که دستگاههای الکترونیکی قابلحمل مانند تلفنهای همراه، میتوانند با رادیوهای هواپیما و سایر سیستمهای الکترونیکی آن تداخل ایجاد کنند. این امر منجر به ایجاد نگرانیهایی در رابطه با استفاده از این وسایل به هنگام پرواز شد.
FAA برای نخستین بار در سال ۱۹۶۳ قوانینی را برای رسیدگی به این نگرانی منتشر کرد. براساس این قوانین، شرکتهای هواپیمایی بهترین گزینه برای انتخاب وسایل الکترونیکی مجاز داخل هواپیما هستند. در سال ۱۹۹۱ میلادی، کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC) استفاده از تلفنهای همراه و سایر وسایل بیسیم را در هواپیما ممنوع کرد. این ممنوعیت شامل وسایل بیسیمی میشد که از فرکانس ۸۰۰ مگاهرتز استفاده میکردند. فرکانس ۸۰۰ مگاهرتز برای طیف وسیعی از خدمات مخابراتی زمینی، از جمله خدمات تلفن همراه، استفاده میشود.
منبع : زومیت
مجله خبری lastech