راز عمر طولانی کوسه‌های گرینلند در نهایت فاش شد
راز عمر طولانی کوسه‌های گرینلند در نهایت فاش شد
کوسه‌های گرینلند می‌توانند صد‌ها سال عمر کنند، اما دانشمندان هرگز به علت این عمر طولانی پی نبرده بودند. اکنون، محققان ممکن است راز طول عمر حیرت‌انگیز این حیوانات را کشف کرده باشند: متابولیسم کوسه‌ها تغییرناپذیر است. این کشف غیرمنتظره با نظریه‌های قبلی دانشمندان در تضاد و حتی ممکن است دارای پیامدهای عمده‌ای برای نحوه‌ی سازگاری این حیوانات با تغییرات اقلیمی باشد.
میانگین طول عمر کوسه‌های گرینلند (Somniosus microcephalus) حداقل ۲۵۰ سال است، اما ممکن است به بیش از ۵۰۰ سال نیز برسد. این عمر طولانی‌مدت، احتمالاً آن‌ها را به گونه‌ای تبدیل می‌کند که در میان تمام مهره‌داران جهان، بیشترین طول عمر را دارند. این کوسه‌ها در شمالگان و اقیانوس اطلس شمالی، در اعماقی تا ۲٬۶۴۷ متر زندگی می‌کنند.
کشف علت دقیق طول عمر بلند این کوسه‌ها، هرگز برای دانشمندان آسان نبوده است. محققان برای مدت‌ها گمان می‌کردند که طول عمر آن‌ها به دلیل دمای بسیار سرد محیط زندگی آن‌ها است. بر اساس بیانیه‌ای درباره یافته‌های جدید، این کوسه‌ها می‌توانند در آب‌هایی با دمای منفی ۱٫۸ درجه سانتی‌گراد زنده بمانند و کمترین جنبش را داشته باشند.
اما مطالعه‌ی جدید که در کنفرانس جامعه زیست‌شناسی تجربی در پراگ ارائه شد، نشان می‌دهد که طول عمر کوسه‌های گرینلند ممکن است با میزان فعالیت سوخت‌و‌سازی آن‌ها مرتبط باشد و به نظر نمی‌رسد که این فعالیت مانند دیگر حیوانات، با گذر زمان تغییر کند.
میزان سوخت‌و‌ساز بدن معمولاً با گذر زمان کاهش می‌یابد
ایوان کمپلیسون، دانشجوی دکتری در دانشگاه منچستر و نویسنده‌ی ارشد مطالعه، به لایوساینس گفت: «این کشف دارای اهمیت بسیاری است، زیرا اثبات می‌کند که کوسه‌های گرینلند، علائم معمول پیری را که معمولاً در حیوانات مشاهده می‌شود، نشان نمی‌دهند.»
سوخت‌و‌ساز یا متابولیسم، به مجموعه‌ای از فرآیندهای شیمیایی گفته می‌شود که در بدن موجودات زنده اتفاق می‌افتد. در این فرآیندها، آنزیم‌ها مواد غذایی را به انرژی تبدیل می‌کنند تا بدن بتواند کار کند، بافت‌ها را بازسازی و تعمیر کند. این انرژی همچنین برای حذف مواد پسماند از سلول‌ها نیز به کار می‌رود.
در بیشتر حیوانات، میزان سوخت‌و‌ساز با گذر زمان کاهش می‌یابد. این امر به کاهش تولید انرژی، کندتر‌شدن فرآیند بازسازی سلول‌ها و همچنین، کاهش توانایی حذف مواد پسماند سلولی منجر می‌شود و در نهایت، به سلول‌ها آسیب می‌رساند.
منبع : زومیت
مجله خبری lastech
