بررسی و کالبدشکافی آل‌این‌وان‌های پرفروش ایرانی
بررسی و کالبدشکافی آل‌این‌وان‌های پرفروش ایرانی
در بخش سیستم خنک‌کننده، آل‌این‌وان‌های مایا، گرین، مسترتک و اینوورس از سیستم تقریبا مشابهی استفاده می‌کنند؛ سه لوله‌ی حرارتی، گرمای قطعات را می‌گیرند و به هیت‌سینک انتقال می‌دهند، هوای خنک نیز از طریق فن‌‌های سیستم کولینک وارد می‌شود تا با خنک‌سازی هیت‌سینک، هوای گرم را به‌سمت بیرون هدایت کند. ضمن اینکه تنها آل‌این‌وان مایا از یک پد حرارتی ضخیم برای خنک‌سازی تراشه‌ی SSD استفاده می‌کند و برای سایر دستگاه‌ها، چنین تمهیدی در نظر گرفته نشده است.
سیستم خنک‌کننده‌ی تمام آل‌این‌وان‌ها به روش متداول پیاده‌سازی شده است
در آل‌این‌وان یونیوو برخلاف چهار محصول دیگر، از لوله حرارتی خبری نیست و بلوک خنک‌سازی که روی CPU قرار می‌گیرد، با هیت‌سینک آلومینیومی یکپارچه است و کل این مجموعه به یک فن بزرگ متصل می‌شود؛ نکته‌ی عجیب اینکه هیچ‌گونه ایزولاسیونی برای اتصال هیت‌سینک به فن خنک‌کننده وجود ندارد!
به‌جز مایا، چهار آل‌این‌وان دیگر از هیت‌سینک آلومینیومی در کنار لوله‌های حرارتی مسی استفاده می‌کنند؛ در حالی که سازندگان ترجیح داده‌اند برای آل‌این‌وان مایا، بلوک خنک‌سازی روی CPU را نیز به‌جنس مس درنظر بگیرند. از آنجایی که رسانایی حرارتی مس بالاتر از آلومینیوم است، انتظار داریم وضعیت خنک‌کنندگی مایا بهتر از بقیه‌ی محصولات باشد، موضوعی که در بخش عملکرد در مورد آن به تفصیل صحبت خواهیم کرد.
عملکرد سخت‌افزاری و سیستم خنک‌کننده
پیش‌ازشروع صحبت در مورد عملکرد سخت‌افزار آل‌این‌وان‌ها، بد نیست مروری بر مشخصات فنی آل‌این‌وان‌ها داشته باشیم. تمامی آل‌این‌وان‌ها از پردازنده‌ی چهارهسته‌ای Core i3-12100 با توان پایه‌ی ۶۰ وات استفاده می‌کنند. مادربرد آل‌این‌وان مایا از برند MSI است؛ اما چهار آل‌این‌وان دیگر از مادربرد ایسوس استفاده می‌کنند. تمام آل‌این‌وان‌ها نیز به چیپست H610 اینتل مجهز هستند.
تمام آل‌این‌وان‌ها امکان ارتقای پردازنده به نسل ۱۳ و ۱۴ اینتل را هم در اختیار قرار می‌دهند؛ اما باید حتما پیش‌از ارتقا به پتانسیل سیستم خنک‌کننده و مقدار توان (ماژول توان) سیستم نیز توجه کنید. به‌جز آل‌این‌وان گرین که به آداپتور ۱۵۰ واتی مجهز است، سایر آل‌این‌وان‌ها از آداپتور ۱۲۰ واتی برای تأمین توان مورد نیاز سیستم‌هایشان استفاده می‌کنند.
آل‌این‌وان‌ها را می‌توان با پردازنده‌ی نسل ۱۳ یا ۱۴ ارتقا داد
هر پنج آل‌این‌وان، دو اسلات برای رم و امکان ارتقای حجم حافظه تا ۶۴ گیگابایت را هم در اختیار قرار می‌دهند؛ اما با ۸ گیگابایت رم DDR4-3200 لپ‌تاپی به‌دست کاربر می‌رسند؛ بااین‌حساب، عملا از کل پهنای باند در دسترس از سمت CPU برای تبادل اطلاعات با رم استفاده نمی‌شود. ضمنا برند رم آل‌این‌وان‌ها نیز با هم فرق می‌کند؛ مایا از رم ADATA، اینوورس از رم Geil، گرین از رم کروشال، یونیوو از رم فدک‌مموری و مسترتک هم از رم TeamGroup استفاده می‌کنند.
به‌جز آل‌این‌وان یونیوو و مسترتک که ۲۵۶ گیگابایت فضای ذخیره‌سازی از نوع SSD را در اختیار قرار می‌دهد، سه دستگاه دیگر به ۵۱۲ گیگابایت SSD مجهز شده‌اند. آل‌این‌وان‌های گرین، یونیوو و اینوورس از اس‌اس‌دی لکسار NM620 استفاده می‌کنند، مایا با SSD کیوکسیا (توشیبای سابق) و مسترتک هم با SSD برند TeamGroup به‌دست کاربران می‌رسند.
حال که با مشخصات فنی آل‌این‌وان‌ها آشنا شدیم، نوبت به بررسی وضعیت عملکردی آن‌ها در تست‌های متداول می‌رسد. با تست‌های فضای ذخیره‌سازی یا همان SSD سیستم‌ها شروع می‌کنیم.
همان‌طور که داده‌های جدول زیر هم نشان می‌دهند، آل‌این‌وان‌های گرین، اینوورس و یونیوو با اتکا به اس‌اس‌دی لکسار پرسرعت‌ترین عملکرد را در خواندن و نوشتن ترتیبی ارائه می‌کنند. در سوی دیگر، مایا و مسترتک پایین‌ترین سرعت عملکرد SSD را بین این پنج آل‌این‌وان دارند.
