اجداد انسان از چه زمانی استفاده از ابزار را آغاز کردند؟
اجداد انسان از چه زمانی استفاده از ابزار را آغاز کردند؟
تمام میمون‌های انسان‌نمای بزرگ و میمون‌های ساکن در آفریقا و آسیا و برخی از میمون‌های آمریکای جنوبی شست مخالف دارند. انگشت‌های منحنی طویل دست شامپانزه‌ها و شست کم‌تحرک و ضعیف برخی میمون‌ها عامل روش گرفتن نیرومند شبیه به انسان هستند. برای مثال بابون‌های گلادا و شامپانزه‌ها از این روش‌های گرفتن برای چیدن علف‌ها استفاده می‌کنند و میمون‌های ماکاک برای شکستن آبزیان صدف‌دار و صدف با چکش سنگی آن را به کار می‌برند. چیره‌دستی همچنین برای بسیاری از دیگر رفتارهای نخستی مثل فرآوری غذاهای گیاهی و تمیز کردن ضروری است.
شواهد به‌دست‌آمده از دیگر نخستی‌های زنده نشان می‌دهد که استفاده از ابزار و چیره‌دستی احتمالا نه‌تنها منحصر به آسترالوپیتکوس آفارنسیس نبوده، بلکه در تمام انسان‌های اولیه نیز وجود داشت. در واقع با توجه به اینکه تمام میمون‌های انسان‌نمای بزرگ از جمله شامپانزه‌ها، بونوبوها، گوریل‌ها و اورانگوتان‌ها استفاده‌کنندگان ماهر ابزارها حداقل در باغ‌وحش‌ها هستند، بنابراین ممکن است آخرین جد مشترک تمام میمون‌های انسان‌نمای بزرگ در حدود ۱۳ میلیون سال پیش نیز از چیره‌دستی و مهارت استفاده از ابزار برخوردار بوده باشد.
در حال حاضر دو مشکل در آزمایش فرضیه‌ها و رسیدن به قطعیت درباره‌ی زمان و تعیین نوع گونه و همچنین تکامل چیره‌دستی وجود دارد. مانع اول نبود سوابق فسیلی میمون‌های انسان‌نمای بزرگ آفریقایی است؛ به گونه‌ای که هیچ‌چیز درباره‌ی تکامل ریخت اسکلتی‌شان در طی میلیون‌ها سال نمی‌دانیم.
دومین مانع برای آزمایش این فرضیه که آخرین جد مشترک تمام میمون‌های انسان‌نمای بزرگ در استفاده از ابزار مهارت داشته، سوگیری ذاتی در سوابق باستانی است. شواهد ما از رفتارهای ابزاری در زمان دور تنها محدود به سنگ‌ها و به‌طور کلی سنگ‌هایی است که به‌عنوان ابزار می‌شناسیم. چرا که ممکن است انسان‌تبارهای اولیه از سنگ‌های غیرتغییریافته هم استفاده کرده باشند.
با توجه به اهمیت ابزارهای گیاهی در زندگی میمون‌های بزرگ و جوامع انسانی، همچنین ممکن است ابزارهای زیستی برای زندگی روزمره‌ی انسان‌تبارها ضروری بوده باشند. با این‌حال شواهد زیستی به ندرت در سوابق باستانی باقی می‌مانند.
علت تأثیر زیاد لوسی بر درک ما از تکامل چیره‌دستی انسان این بود که این گونه بسیار کهنسال‌تر از شواهد باستانی مربوط به کاربرد ابزار بود. با این‌حال دست‌هایش علائمی از مشخصات انسان‌مانند را دربرداشت و آغازگر پژوهش‌های جدید درباره‌ی تمایز انسان‌ها از دیگر نخستی‌ها بود.
لوسی الهام‌بخش دانشمندان برای درنظر گرفتن این احتمال بود که قابلیت چیره‌دستی نه‌تنها بر کاربرد ابزارهای سنگی، بلکه برای فرآوری غذا یا استفاده زیستی از ابزار یا حتی حاصل راه‌رفتن روی دو پا است. مهم‌تر از هرچیز، لوسی همراه با پژوهش‌های مرتبط با کاربرد ابزار در میمون‌ها و میمون‌های انسان‌نمای بزرگ نشان داد که کاربرد ابزار سنگی تنها منحصر به انسان‌ها نیست.
