آیا بیماری عفونی با نرخ مرگ‌و‌میر ۱۰۰ درصد وجود دارد؟

بیماری‌های عفونی سه مورد از ۱۰ علت اصلی مرگ‌ومیر در فهرست سازمان جهانی بهداشت را تشکیل می‌دهند و هر سال باعث مرگ میلیون‌ها نفر در سراسر جهان می‌شوند.

با وجود این ارقام بالا، بیماری‌های مانند کووید ۱۹ و سل بیشتر افراد مبتلا را نمی‌کشند. طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت، کووید ۱۹ فقط حدود یک درصد از مبتلایان را به کام مرگ می‌کشاند و نرخ مرگ‌ومیر ناشی از سل کمتر از ۱۵ درصد است. اما آیا بیماری عفونی با نرخ مرگ‌ومیر ۱۰۰ درصد وجود دارد؟ و اگر چنین بیماری‌ای وجود دارد، چه چیزی موجب می‌شود تا این حد مرگبار باشد؟

بیماری‌های عفونی به‌وسیله‌ی عوامل بیماری‌زایی ازقبیل ویروس‌ها، باکتری‌ها، قارچ‌ها و انگل‌ها ایجاد می‌شوند. به‌گفته‌ی دکتر امش آدالجا پزشک، متخصص بیماری‌های عفونی در مرکز امنیت سلامت جانز هاپکینز، تقریبا کل عفونت‌هایی که زمانی نرخ مرگ‌ومیر ۱۰۰ درصد داشتند، اکنون با واکسیناسیون قابل پیشگیری یا با داروهای مدرن قابل درمان هستند.

به‌عنوان مثال، اکنون می‌توان عفونت اچ‌آی‌وی را با داروهایی درمان کرد که طول عمر افراد را افزایش می‌دهند و از پیشرفت بیماری به ایدز جلوگیری می‌کنند. آبله که برخی از سویه‌های آن نرخ مرگ‌ومیر ۱۰۰ درصد داشت، اکنون در سراسر جهان ریشه‌کن شده است.

علاوه‌براین، از مرگ ناشی از هاری که به محض ظاهرشدن علائم تقریبا ۱۰۰ درصد کشنده است، می‌توان تقریبا به‌طور کامل با مراقبت‌های پزشکی فوری پس از مواجهه با آن پیشگیری کرد. این مراقبت‌ها شامل شستشوی زخم، دریافت واکسن هاری و گاهی دریافت آنتی‌بادی علیه ویروس هاری است.

بیماری‌های عفونی که در صورت عدم درمان ۱۰۰ درصد کشنده هستند، اکنون به‌لطف نبوغ انسانی تحت کنترل درآمده‌اند. اگرچه چندین بیماری عفونی کشنده وجود دارد که هنوز نتوانسته‌ایم با آن‌ها مقابله کنیم. برخی از این موارد همیشه یا تقریبا همیشه مرگبار هستند؛ درحالی‌که برخی دیگر نرخ مرگ‌ومیر بسیار بالایی دارند.

مننژیت آمیبی که به عفونت آمیب مغزخوار معروف است، عفونت نادری است که تقریبا همیشه کشنده است. مننژیت آمیبی معمولا پس از فرورفتن فرد در آب‌های آلوده ازطریق بینی به مغز سرایت می‌کند. در موارد نادر، این عفونت‌ها با موفقیت درمان شده‌اند، اما دانشمندان به دنبال راه‌حل‌های بهتری هستند.

امراض دیگری مانند بیماری‌های پریون نیز وجود دارند که هنوز به شکل معما باقی مانده‌اند. این بیماری‌ها توسط پروتئین‌های با تاخوردگی غیرطبیعی (پریون) در مغز ایجاد می‌شوند که به شکل واکنش زنجیره‌ای موجب تاخوردگی غیرطبیعی پروتئین‌های دیگر می‌شوند و این امر درنهایت آسیب مغزی و مرگ را به دنبال دارد.